Japan deel 2: Fujieda, Kyoto en Osaka

Hallo iedereen,

4 dagen later, en mijn tijd in Japan zit er alweer op. Zoals de titel al verraden heeft ben ik behalve in Fujieda, waar mijn vorige reisverslag vandaan kwam, inmiddels ook in Kyoto en Osaka geweest. Vooral voor Kyoto betekende dat heel veel zien in heel weinig tijd. Een (hopelijk niet te lange) indruk.

De dag in Fujieda was precies halverwege mijn reis, en dus had ik vantevoren al vastgezet dat het een soort rustdag zou worden bij mijn vriend daar, ook omdat er in Fujieda en omgeving (bijvoorbeeld in de stad Shizuoka) eigenlijk vrij weinig te zien is. Dus hebben we de avond doorgebracht in een all-you-can-drink bar in Fujieda, en is er over die dag eigenlijk niet veel te vertellen.

De dag erna, op 16 juli, zette mijn vriend me weer af op het station in Shizuoka, waar ik wederom de Shinkansen nam, deze keer naar Kyoto. Nu is Kyoto misschien wel de stad waar het meeste te zien is van alle steden in Japan, maar toch had ik maar 2 dagen daar. Daar komt nog bij dat die twee dagen toevallig tijdens Gion Matsuri (Yasaka Shrine Festival) vielen, een van de grootste en bekendste festivals van Japan. 2 volgepakte dagen dus, en dus had ik geen tijd te verliezen toen ik rond 2 uur in het hostel aankwam. De eerste dag was ik van plan om overdag naar de belangrijkste tempels in het noorden van Kyoto te gaan. De eerste daarvan is de Kinkakuji tempel, een prachtige gouden tempel aan een meertje, omringd door uitgestrekte tuinen. Hoewel je de tempel zelf niet in kon, was het uitzicht van buitenaf ook al de entree waard. Vlakbij de Kinkakuji tempel lag de volgende bestemming, de Ryoanji tempel, een Zen-tempel die vooral bekend staat om zijn Rock Garden. Een mooie plek om even tot rust te komen, al had ik dat misschien achteraf niet moeten doen. Toen ik namelijk aankwam bij de derde tempel in de buurt, de Ninnaji tempel, bleek die al gesloten te zijn (vrijwel alle tempels en shrines sluiten rond 5 uur in Kyoto). Daar bleef het dus bij wat foto’s van de poort. Terug aangekomen in het hostel bleek het een gezellige boel in mijn hostelkamer, met een leuk gezelschap van vijf jongens (twee uit Australië en een uit China, VS en Taiwan) en twee meisjes (een uit Engeland en een uit de VS). En dus vloog de tijd voorbij tot het moment waarop ik afgesproken had met een vriend die in Kyoto woont, om naar het festival te gaan. Op het festival terrein stikt het van de eettentjes, en dus hebben we ons (als avondeten) tegoed gedaan aan onder andere ananas op een stok, octopusballen, koeienpezen, Japanse pannekoeken en een soort van noodles op een cracker waarvan ik de naam vergeten ben. Ook hebben we nog een bezoekje gebracht aan het centrum van het festival, de Yasaka Shrine, voordat ze weer terug naar het station moest rennen om de laatste trein naar huis te halen.

Mijn tweede dag in Kyoto, 17 juli, was tevens de dag van het hoogtepunt van het Gion Matsuri festival, de parade door de straten van Kyoto. Ik had echter ook nog tien (!) andere plekken op het programma staan, en dus besloot ik maar om vroeg te beginnen, rond een uur of 7, aangezien de meeste plekken dan toch al open zijn. Ik begon maar met de zwaarste, de Kiyomizudera tempel, die boven op een heuvel ligt en dus wat minder drukbezocht is dan de andere tempels. Toch was het er voor het tijdstip redelijk druk, en zeker niet onterecht. Vervolgens wilde ik eigenlijk de Kodaji tempel bezoeken, die in het gezellige Higashiyama district ligt, maar dat zat er niet in. Ik volgde de bordjes naar de tempel, maar kwam uiteindelijk weer uit bij de Yasaka shrine, waar ik de dag ervoor ook al geweest was. Bovendien was het inmiddels al bijna 9 uur, wat de starttijd van de parade was. De parade was erg indrukwekkend, met wagens van soms wel 25 tot 30 meter hoog die stuk voor stuk door een groep mannen vooruit getrokken of gedragen werden. Helaas begaven zowel mijn camera als mijn telefoon het, en dus moest ik na afloop even terug naar het hostel om op te laden. Bovendien was het wel goed om even aan het warme weer te ontsnappen, aangezien de temperatuur inmiddels tot 38 graden was opgelopen.
Na een korte pauze ging het per bus naar het noordoosten van de stad, naar de Shimogamo Shrine, een mooie shrine die midden in een bos ligt, van waaruit een lange wandeling begon die eerst via Kyoto University naar wederom een van de hoogtepunten van Kyoto ging, de Ginkakuji Tempel, die vooral bekend staat om zijn tuinen, en ook het beginpunt vormt van een wandelpad genaamd Philosopher’s Path, die vooral in de lente erg mooi moet zijn als de bomen in bloei staan (met de Cherry Blossoms dus). Het Philosopher’s Path komt uiteindelijk uit bij de Nanzenji Tempel, een enorm complex met wederom prachtige tuinen. Over dat complex loopt ook een aquaduct, waarlangs je kan afdalen naar het Keage station. Bij dat oude station, wat niet meer wordt gebruikt, begint de Keage Incline, waarbij je over het spoor terug naar het dal loopt. Het spoor wordt wederom omringt door die bomen die zo mooi moeten zijn in de lente en leidt uiteindelijk naar de Kyoto Zoo, die ik overigens niet ben binnen geweest. Vlakbij die dierentuin lag de laatste bestemming van de wandeling, de Heian Shrine, een shrine met een enorm plein in het midden, wat overigens niet al te prettig in de brandende zon, en wederom uitgebreide tuinen. Na ook die shrine bezocht te hebben was er tijd om even bij te komen. De laatste bestemming, de Fushimi Inari Shrine, heeft namelijk geen sluitingstijd en dus kon ik daar ook ’s avonds naartoe. Deze shrine is erg beroemd om zijn lange pad van direct achter elkaar geplaatste torii (poorten). Als je dat hele pad af zou lopen zou je een wandeltocht van zo’n drie uur in de heuvels doen, iets wat ik na mijn lange dag niet echt meer van plan was, en dus draaide ik na een half uurtje om en ging ik terug naar het hostel.
Gisteren begon met een moeilijke keuze. Aangezien ik vandaag direct na lunchtijd naar het vliegveld wilde vertrekken, moest ik kiezen tussen het Arashiyama district in Kyoto (wat onder andere bekend staat om de vele apen die daar zitten) en het Osaka castle in Osaka. Aangezien ik eigenlijk Japan niet wilde verlaten zonder een echt Japans kasteel te hebben gezien, heb ik voor het tweede gekozen en dus verliet ik Kyoto om na een korte treinreis in mijn hotel in Osaka aan te komen. Daar begon mijn dag, uiteraard, met het Osaka castle, een kasteel oorspronkelijk gebouwd vlak voor de vereniging van Japan in de 17e eeuw. Het kasteel is van de buitenkant erg mooi, maar de binnenkant viel wat mij betreft nogal tegen. Het kasteel is momenteel ingericht als een museum, en aangezien vrijwel alles alleen in het Japans was kreeg ik daar niet al te veel van mee. Naar de volgende bestemming dan maar, het Shinsekai district, wat vlak bij mijn hotel ligt. Dit district was wel een beetje te vergelijken met het Asakusa district wat ik eerder in Tokyo al bezocht heb, hoewel hier (net als op andere plekken in de stad overigens) wel veel meer daklozen te vinden waren. Via het kenmerk van Shinsekai, de Tsutentaku toren (die gebouwd is naar het voorbeeld van de eifeltoren), liep de weg gemakkelijk naar het Nipponbashi district, wat vooral veel electronica winkels heeft. Vlak daarnaast ligt dan weer een van de twee stadscentrums van Osaka, de Minami buurt (ook wel Namba genoemd). Zo tegen de avond begon deze buurt tot leven te komen met een kleurrijk geheel aan neonverlichting die je de verschillende winkeltjes en restaurants moet inlokken. Ik besloot echter toch om redelijk vroeg terug naar het hotel te gaan, mede doordat ik begrepen had dat de buurt waarin het hotel ligt (net ten zuiden van Shinsekai) een van de minst veilige buurten van heel Japan schijnt te zijn. Dit wil overigens niet zo heel veel zeggen, aangezien het moeilijk is om land te vinden dat veel veiliger is dan Japan.
Daarmee sloot ik dus dag 18 van mijn reis af en kwam ik uit bij vandaag. Over vandaag valt op zich niet geweldig veel te vertellen. Zoals gepland ben ik naar Kita geweest, wat beter bekend staat als Umeda, het noordelijke stadscentrum van Osaka. Dit centrum staat vooral bekend om het Umeda Sky Building, wat twee wolkenkrabbers zijn die verbonden zijn met een uitzichtplatform, wat open is voor het publiek. Daarna wilde ik naar het Kitashinchi district gaan, wat net onder dit stadscentrum ligt, maar dat ging uiteindelijk niet door. De weg van Umeda naar Kitashinchi gaat via een ondergronds winkelcentrum. Dit winkelcentrum was echter een redelijk doolhof, met als gevolg dat ik uiteindelijk terug op het centraal station uitkwam terwijl ik er toch echt van overtuigd was dat ik naar de andere kant aan het lopen was. En dus heb ik maar snel geluncht vlakbij het station en ben ik terug naar het hotel gegaan om mijn koffers op te halen en naar het vliegveld te gaan, waar ik nu dus wacht op mijn volgende vlucht, van Osaka via Taipei naar Singapore. Vanuit Singapore zal dan ook mijn volgende verslag komen.

Dixi.